Bij een veroordeling voor een strafbaar feit, bijvoorbeeld bij mishandeling of bedreiging, kan de strafrechter een contactverbod als vrijheidsbeperkende maatregel opleggen. De dader mag dan geen contact opnemen met een bepaald persoon of personen. Niet fysiek, maar ook niet telefonisch of online. 

Deze vrijheidsbeperkende maatregel staat beschreven in artikel 38v lid 2 Wetboek van Strafrecht.

Een contactverbod wordt bijvoorbeeld opgelegd als iemand ernstige bedreigingen heeft geuit of mensen op een andere manier lastigvalt. Getuigenverklaringen, aangiften en meldingen bij de politie zijn nuttig om een contactverbod te kunnen laten opleggen. 

Termijn

De termijn voor dit contactverbod is maximaal vijf jaar. Het contactverbod is soms lastig te controleren. Het is daarom van belang dat degene die door het contactverbod beschermd wordt, melding doet van overtredingen.  Bij overtreding van het contactverbod, kan iemand worden vastgezet. Dat is meestal voor één of twee weken (met een maximum van zes maanden).

Aanvullende maatregel

De rechter kan een contactverbod opleggen in combinatie met elektronisch toezicht, zoals een enkelband. De reclasseringsofficier dient hiermee in te stemmen. Naast het controleren of de veroordeelde zich houdt aan de opgelegde maatregel, gaat er een preventieve werking van uit. 

Een contactverbod als vrijheidsbeperkende maatregel kan eventueel gecombineerd worden met een meldplicht en/of een gebiedsverbod. 

Nota bene

Bij verdenking van een strafbaar feit en vrees voor herhaling, heeft de officier van justitie eveneens de mogelijkheid om een contactverbod op te leggen. Dit geldt dan totdat de rechter tegen de verdachte een onherroepelijk vonnis heeft uitgesproken.